Τρίτη 11 Μαΐου 2010

"Ο πόνος ως πόλη" του Δημήτρη Δημητριάδη


Στο πλαίσιο του κύκλου εκδηλώσεων «Τέχνη και πολιτική» του ΑΠΘ, ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης έδωσε διάλεξη με θέμα: «Ο πόνος ως πόλη». ( Παρασκευή, 16 Απριλίου 2010, στο Αμφιθέατρο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης).

Εξαιρετική η διάλεξη "Ο πόνος ως πόλη". Κατάμεστο το αμφιθέατρο του ΜΜΣΤ. Ο άνθρωπος ως δημιουργός του θεού. Μετα-θρησκευτικό περιβάλλον, ο άνθρωπος μόνος, μες στον πόνο. Η τραγική αίσθηση στον Δημητριάδη πηγάζει από υπαρξιακά αίτια. Στη θέση της θρησκείας η τέχνη; Όχι! Η τέχνη δεν πρέπει να ανακουφίζει, να παρηγορεί. Ο άνθρωπος πρέπει να παραμένει ανοιχτός στον πόνο για να κατανοεί τη συνθήκη του διαρκώς, την περατότητα και θνητότητα του, να φωτίζει και να φωτίζεται, να συμπονά και να βελτιώνεται έκθετος και πάντοτε μόνος. Συναντά για λίγο τον άλλον, ανοίγεται στο επερχόμενο και αφήνει ανοιχτό το περασμένο και αναδύεται γήινος, διαχρονικός και οικουμενικός. Μεγάλες στιγμές. Σημαντική διάλεξη.


Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ` το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d` Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000-θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου) και "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000). Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gιrard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις ¶γρα, που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και πολλές μεταφράσεις του.

Βιβλιογραφία:
Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών
Το άγγιγμα του βυθού
Χρύσιππος
Η ζάλη των ζώων πριν την σφαγή
Εκπνοή Ομηριάδα
Κατάλογοι 13-14
Insenso / Όπερα
Η εμπράγματη φαντασία
Η μεταφορά
Ιθάκη
Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά
Το πέρασμα στην άλλη όχθη
Ονείρου Οδύσσεια
Πεθαίνω σαν χώρα
Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών
Η ανθρωπωδία - Μία ατελής χιλιετία I
Η ανθρωπωδία - Μία ατελής χιλιετία VII
Κατάλογοι 10-12
Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι
Ξένος, ο άλλος μου εαυτός
Je meurs comme un pays
Η αρχή της ζωής
Κατάλογος 9
Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα
Σύγχρονος Oδηγός Aντιμετώπισης του Tραύματος
Το ύψωμα
Η Ανθρωπωδία - Η ανάθεση
Κατάλογοι 1-4
Κατάλογοι 5-8
Η νέα εκκλησία του αίματος

(CV και βιβλιογραφία από
http://www.protoporia.gr/author_info.php/authors_id/913649)

1 σχόλιο:

  1. Ήμουν εκεί, ανάμεσα στα "κλειστά συστήματα" των πανεπιστημιακών και τις υποχρεωτικές τους παρουσίες. Ο Δημητριάδης έμοιαζε αμήχανος. Κι ας μιλούσε για τόσο σπουδαία πράγματα. Περίμενα παραπάνω, ωστόσο ταξινόμησα καλύτερα τα δικά μου. Δεν είναι και λίγο.

    Κώστας Παπαθανασίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή